PIJN WORDT GEVOELD DOOR HET BREIN
Hoe gaat dat in zijn werk ?
De invloed van angst op pijn
Pijn voel je met je brein maar hoe gaat dat in zijn werk ? Hoe verwerkt het brein pijnprikkels ?Eenvoudig uitgelegd: je voelt ergens in je lichaam iets. De sensorische zenuweinden van deze plek sturen een signaal naar de hersenen via het ruggenmerg. Je hersenen interpreteren dit signaal en beslissen of het al dan niet pijn is. Het is dus je brein dat bepaalt of je pijn voelt. Uiteraard is het ganse proces veel ingewikkelder.
Bij chronische pijn zijn de zenuwen en de hersenen overgevoelig geworden en zullen pijnstillers meestal geen soelaas bieden. Deze helpen enkel wanneer er een duidelijke oorzaak van de pijn is zoals een wonde, een ziekte, een ontsteking of wanneer de chronische pijn een duidelijke oorzaak heeft zoals pijn na een operatie. Wanneer de oorzaak van eerdere pijnklachten niet helemaal wordt weggenomen, kunnen eveneens chronische pijnklachten ontstaan. Ook kan tijdens een operatie een zenuw of weefsel beschadigd zijn.
Bij chronische pijn is het pijncentrum in de war. De pijn lijkt van dezelfde plaats te komen als de oorspronkelijke pijn maar er is geen schade meer te zien. De hersenen krijgen verkeerde signalen van de zenuwen of registeren de pijn op een verkeerde manier. De oorspronkelijke oorzaak van de pijn is er niet meer maar toch blijven de hersenen pijn waarnemen. Ook hier voel je de pijn dus ook met je hersenen. Het mechanisme, de oorzaak van deze chronische pijn is echter onduidelijk en de behandeling ervan heel moeilijk.
Ook angst speelt een grote rol bij het ervaren van pijn.
In geval van echte angst, je hond staat oog in oog met een agressieve hond, zal de de pijndrempel omhoog gaan. De pijn neemt af omdat overleven dan primair is voor de hersenen. Bij vage angst echter zal de pijndrempel omlaag gaan en ervaart uw hond meer pijn.
Psychische of emotionele problemen kunnen dus ook leiden tot lichamelijke pijn. Pijn in de rug kan bijvoorbeeld een gevolg zijn van psychische problemen, zoals overbelasting, in plaats van een lokaal probleem.
- Ervaren we angst, stress, boosheid of zijn we bedroefd dan versterkt dit de pijn. Zenuwen worden ook wel neuronen genoemd en “communiceren” met elkaar dmv neurostransmitters. Dit zijn stofjes welke door het zenuwuiteinde wordt afgestoten en door de volgende synaps wordt opgenomen. “Slechte” neurotransmitters worden aangemaakt door negatieve emoties en veroorzaken meer pijn.
- Voelen we ons gelukkig dan worden er “feel-good” transmitters en hormonen aangemaakt welke ervoor zorgen dat de pijn afneemt of in sommige gevallen zelfs geheel verdwijnt!
Verder is het zo dat met name de “slechte” neurotransmittters meer van dezelfde hormonen en neurotransmitters aanmaken waardoor het pijncentrum in de hersenen voor lange tijd geactiveerd blijft.
Door deze “overkill” aan neurogene en hormonale informatie raken structuren in het oerbrein en limbisch systeem verkeerd geprogrammeerd en ons “pijn systeem” weet vervolgens niet meer goed hoe deze signalen geremd kunnen worden.
Deze zogenoemde “wind-up” aan neurotransmitters zorgt ervoor dat kortdurende pijn wordt “omgezet” in landurige niet begrepen chronische pijnklachten.
